Odkrycie wody na Marsie jest ogłaszane średnio raz na rok. Zazwyczaj okazuje się, że mamy do czynienia z wodą pod postacią lodu lub z pewnego rodzaju błotem, które w żaden sposób nie nadaje się do wykorzystania przez ludzi. Temat wody na Marsie jest niezwykle ciekawy, więc mainstreamowe media za każdym razem szybko podchwytują temat, co nierzadko kończy się powstaniem artykułów o wprawiających w osłupienie tytułach. Najnowsze odkrycie może być jednak rzeczywiście przełomowe. Okazuje się bowiem, że w okolicach południowego bieguna Marsa, około kilometr pod lodową czapą, może znajdować się szerokie na 20 kilometrów i głębokie na metr jezioro wody
Zespół naukowców z Moskiewskiego Uniwersytetu MIPT opracował – we współpracy z niemieckimi i japońskimi badaczami – komputerowy model całorocznego obiegu wody w marsjańskiej atmosferze. Poprzednie badania skupiały się głównie na stosunkowo dużych, unoszących się w powietrzu cząsteczkach pyłu, które biorą udział w kondensacji wody na Marsie. Zespół MIPT rozszerzył analizę o mniejsze cząstki, które są bardziej nieuchwytne. W rezultacie, obliczenia okazały się dokładniejsze od wcześniejszych i spójne z danymi zebranymi przez marsjańskie orbitery.
Jedna z teorii zakłada, że Mars był w przeszłości planetą dużo bardziej przyjazną życiu niż współcześnie. Obecność pola magnetycznego, grubsza atmosfera i wyższa temperatura miały umożliwić powstanie oceanu na północnej półkuli planety, w nizinnym regionie znanym dzisiaj jako Vastitas Borealis. Argumentami przemawiającymi za istnieniem hipotetycznego zbiornika wodnego są elementy rzeźby terenu, które przypominają wyżłobione przez wodę wąwozy, oraz chemiczny skład marsjańskiego regolitu. To, czy ocean na Marsie istniał, nie jest jednak jednoznaczne. Spróbujmy sprawdzić, co dokładnie przemawia za jego obecnością i gdzie podziały się ogromne masy wody, które go tworzyły.
Wiele czynników odpowiada za uczynienie naszej planety przyjaznej życiu. Jednym z nich jest gleba na której uprawiamy niezbędny do przeżycia pokarm. Składa się ona z mieszanki składników odżywczych, bakterii i grzybów. Ta mieszanka pozwala roślinom wzrastać. Gleba marsjańska w przeciwieństwie do ziemskiej, jest jak pokazały badania sterylna i pełna toksycznych substancji.
Ciemne smugi na powierzchni Marsa były uważane za ślady pozostawione przez płynącą pod powierzchnią wodę. Nowe badania wskazują, iż nie powstają one w wyniku obecności wody, lecz są pewnego rodzaju ziarnistymi przepływami piasku i pyłu, które osuwając się w dół tworzą ciemne pasma przypominające przesączającą się przez grunt wodę. Dalsze obserwacje tych wprowadzających w zakłopotanie, pojawiających się okresowo smug wskazują, że występują one tylko na zboczach wystarczająco stromych, aby suche drobiny mogły z nich “spływać” podobnie jak na powierzchniach aktywnych wydm.
Mars jest w tej chwili surową i zimną planetą. Skrajne temperatury na jego powierzchni są zdecydowanie niższe niż te występujące na naszej planecie, a otaczająca go cienka atmosfera składa się aż w 95% z dwutlenku węgla.
Jeśli chciałbyś złożyć wizytę Czerwonej Planecie, ile czasu zajęłaby ci podróż na jej powierzchnię? Odpowiedź jest skomplikowana i zależy od czynników takich jak położenie planet względem siebie w danej chwili, czy wykorzystanie różnej technologii napędu statku kosmicznego. Spróbujmy jednak znaleźć odpowiedź na to pytanie.